ต้อนรับเข้าสู่ความงาม

  บุคคลิกและความงามของคลีโอพัตรา

     ความงาม

   

            ในเรื่องความงามของคลีโอพัตรานั้น เนื่องจากรูปปั้นเหมือนจริงและหรือภาพวาดเหมือนจริงที่แท้จริงในสมัยของคลีโอพัตรานั้น ยังไม่มีการค้นพบเลย มีเพียงรูปปั้นที่สันนิษฐานตามหลักฐานพาดพิงถึงเท่านั้นที่พบส่วนใหญ่จะปรากฏอยู่ตามเหรียญที่ระลึกต่างๆ ซึ่งนิยมสร้างกันในสมัยนั้น  ซึ่งภาพต่างๆบนเหรียญเหล่านี้มักจะเห็นได้ชัดเจนว่าทำแบบง่ายๆ ไม่ได้ประดิษฐ์ให้เหมือนจริงแต่อย่างใด แต่จะเน้นให้เห็นลักษณะของสตรีที่มีอำนาจและเฉลียวฉลาดเป็นสำคัญ  ทำให้มีนักประวัติศาสตร์สมัยใหม่บางคนในปัจจุบันซึ่งไม่เคยพบเห็นคลีโอพัตราเลย ทึกทักออกความเห็นเอาง่ายๆโดยอ้างหลักฐานจากเหรียญพวกนี้ว่า คลีโอพัตราแท้จริงแล้วไม่ได้สวยงามอย่างที่เชื่อกันเลย ตรงกันข้ามขี้เหร่ด้วยซ้ำไป ความเห็นของบุคคลเหล่านี้ได้กลายเป็นหัวข้อข่าวที่พูดถึงกันไปทั่วโลก และทำให้ผู้หญิงที่ได้รับการกล่าวขานสืบเนื่องกันมานานกว่าสองพันปีว่าเป็น ผู้หญิงที่สวยที่สุดในประวัติศาสตร์ ต้องกลายเป็นผู้หญิงที่ (อาจจะ) ขี้เหร่ไปได้ทันทีเมื่อไม่กี่สิบปีมานี้เอง  ดังนั้นเมื่อไม่สามารถตรวจสอบจากรูปปั้นหรือภาพเหมือนจริงได้ ก็มีหนทางพิจาณาได้เพียง 2 วิธีเท่านั้นคือ การพิจารณาจากบันทึกประวัติศาสตร์ที่กล่าวถึงความงามของนาง โดยเฉพาะจากบันทึกของนักประวัติศาตร์ชาวโรมันที่เป็นผู้ได้เคยพบเห็นตัวจริง ของคลีโอพัตรา และเหตุผลของเรื่องราวที่เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์อันเกี่ยวเนื่องกับความงามของนาง

จากบันทึกประวัติศาสตร์นั้น มีบันทึกของนักประวัติศาสตร์ชาวโรมันสองคน ซึ่งได้เคยเห็นคลีโอพัตราตัวจริงมาด้วยตาตนเอง  คนแรกคือ ซิเซโร นักปราชญ์และนักประวัติศาสตร์ชาวโรมันบันทึกไว้ว่า “คลีโอพัตรา ได้เปรียบกว่าสตรีใดในโลกเนื่องจากมีความสวยและเสน่ห์เป็นอมตะ ที่หาได้ยากยิ่ง นางมีลักษณะเหมือนสตรีที่ไร้เดียงสา มีอารมณ์สนุกสนาน เพ้อฝัน แต่ก็แฝงด้วยความทะเยอทะยานที่ชาญฉลาด และวางตัวได้เหมาะสมกับตำแหน่งอันสูงศักดิ์ของตน”   ดิโอ คัสเซียส นักประวัติศาสตร์ผู้มีเชื่อเสียงของพวกโรมัน บันทึกไว้ว่า “การพูดจาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ไพเราะ อ่อนหวานดุจเสียงพิณ  ท่าทางที่แจ่มใสร่าเริง ทำให้นางสามารถสกดคนฟังให้สงบนิ่งได้ ดังนั้นด้วยรูปกายที่งดงาม สมส่วน และน้ำเสียงที่นุ่มนวลไพเราะราวกับเสียงพิณ ที่กล่าวด้วยลีลาคล่องแคล่วเฉลียวฉลาด  จึงเป็นอาวุธที่ร้ายกาจที่สุดของนางยิ่งกว่าอาวุธใดๆ”  แคสเซียสยังมีบันทึกกล่าวถึงคลีโอพัตราไว้อีกว่า “ใครก็ตามที่ได้พบคลีโอพัตรา จะต้องประหลาดใจเมื่อได้ยินเสียงและได้พบตัวตนของนาง ความงามและเสน่ห์ของนางสามารถทำให้ผู้ชายทุกคนไม่ว่าแก่หรือหนุ่มหลงรักนาง ได้ เป็นไปได้ที่อาจมีผู้หญิงอื่นที่สวยงามกว่านาง แต่ก็จะไม่มีผู้หญิงคนใดอีกเลยที่จะสวยอย่างประหลาดและมีเสน่หานุภาพดึงดูด ใจผู้ชายได้รุนแรงเช่นนาง”

ดังนั้นการพิจารณาจากบันทึกทางประวัติศาสตร์ในวรรคก่อนหน้านี้จึงสรุปได้แน่ นอนว่า คลีโอพัตรา “ไม่ใช่ผู้หญิงขี้เหร่” และจะต้องเป็น “ผู้หญิงที่สวยและมีเสน่ห์ยิ่ง”อีกด้วย   เพราะแม้แต่นักประวัติศาสตร์โรมันที่เคยเห็นคลีโอพัตราตัวจริงมากับตาตัวเอง และต้องเขียนถึงคลีโอพัตราภายใต้แรงกดดันทางการเมือง ให้เขียนถึงนางในทางร้าย ยังต้องยอมรับความจริงว่า นางเป็นผู้หญิงที่สวยและมีเสน่ห์ยิ่ง!  แล้วทำไมนักประวัติศาสตร์บางคนในยุคปัจจุบันที่เกิดหลังคลีโอพัตราสองพันปี  กลับกล้านำเสนอความเห็นว่า “คลีโอพัตราไม่ได้สวยอย่างที่คิด ขี้เหร่ด้วยซ้ำไป” โดยอาศัยเพียงเหรียญโบราณไม่กี่เหรียญ ที่ทำขึ้นเป็นเชิงสัญลักษณ์เท่านั้นมาอ้าง

 

ขอขอบคุณข้อมูลจาก